De zomervakantie is voorbij en voor veel mensen begint de normale routine weer. Dit betekent: weer aan het werk, maar ook: sporten. ‘De vakantie kilo’s moeten er af’ is momenteel een veel gehoorde uitspraak. Uiteraard is er niks mis met het voornemen om weer gezond en fit te worden. Ook een werkgever is hier bij gebaat. Fitte, gezonde werknemers zijn over het algemeen productiever en minder vaak ziek. Maar wat nu als de werknemer juist door sporten uit de running raakt? Wie draait hier voor op?
De wet bepaalt dat in geval van ziekte minimaal 70% van het loon moet worden doorbetaald. In veel cao’s is opgenomen dat wordt aangevuld tot 100%. De doorbetalingsverplichting geldt (onder meer) niet wanneer de ziekte met opzet is veroorzaakt. Maar wanneer is sprake van opzet? Kan het oplopen van een blessure tijdens het sporten in de vrije tijd worden gezien als opzet en mag de werkgever om die reden weigeren het loon door te betalen? En ligt dit nog anders wanneer de werknemer een gevaarlijke sport beoefent?
Wanneer een werknemer een sportblessure oploopt waardoor hij niet kan werken, mag hij zich ziek melden. Een dergelijke ziekmelding is niet anders dan wanneer iemand zich ziekmeldt met griep. De werkgever is verplicht in dergelijke gevallen het loon door te betalen. Dit geldt ook wanneer iemand zich herhaaldelijk ziekmeldt met blessures. De werkgever mag de werknemer vragen te stoppen met de betreffende sport, maar de werknemer is niet verplicht hier gehoor aan te geven.
Ook wanneer een gevaarlijke of risicovolle sport wordt beoefend, zoals parachutespringen, bergbeklimmen of skiën, wordt in geval van blessures vrijwel nooit opzet aangenomen. Aangenomen wordt dat een werknemer bij het beoefenen van zo’n sport niet het doel heeft om ziek te worden. Derhalve bestaat ook dan het recht op doorbetaling van (70% van het) loon.
Doorbetaling van loon boven de minimumgrens van 70% is in sommige gevallen minder vanzelfsprekend. De Hoge Raad heeft bepaald dat een werkgever met een werknemer mag afspreken dat er alleen recht bestaat op meer dan 70% van het loon als de arbeidsongeschiktheid niet is veroorzaakt door de schuld of toedoen van een werknemer. Wanneer een werknemer een relevant verwijt kan worden gemaakt van het ontstaan van zijn arbeidsongeschiktheid en de werknemer redelijkerwijs heeft moeten voorzien dat zijn sportbeoefening tot arbeidsongeschiktheid zou kunnen leiden, zonder maatregelen te treffen om dit te voorkomen, kan sprake zijn van schuld of toedoen van een werknemer, op grond waarvan een werkgever kan weigeren 100% van het loon door te betalen. Hier zal met name sprake van kunnen zijn wanneer een werknemer een blessuregevoelige sport beoefent, hij hierdoor al herhaaldelijk voor langere tijd is uitgevallen, hij er mee bekend is dat die sport kennelijk voor hem een groter risico op arbeidsuitval meebrengt, de werkgever om die reden al herhaaldelijk heeft verzocht de keuze voor de sport te heroverwegen, maar de werknemer desondanks door gaat met de sport.
Uiteraard is voorkomen beter dan genezen. Maar is er dan een keer sprake van een blessure, weet dan dat een werknemer recht heeft op doorbetaling van 70% van zijn loon, maar dat doorbetaling tot 100% niet altijd is gegarandeerd!
Bonnie van der Veen
